gelin kaynananın göt damarından oluşurmuş başlığından geliyorum. bu da benden o hâlde.
t: bizzat şahit olduğum en karizmatik racon.
bizim sülalede -ismi lazım değil- (kadına voldemort muamelesi yaptım ya la...) herkese bela olmuş lanet bir kadın var. ve bu kadın ölümden feci derecede korkuyor. onca yaptığı şeyden sonra hesap verme fikri onda bu etkiyi uyandırıyor olabilir, üzerinde vebal çok...
bu bela kadına x diyelim. x bir ara çok kötü hasta oldu ama hastane fobisi olduğu için doktora çıkmayı uzun süre reddetti. çünkü hastaneye canlı gidersem benim oradan ölüm çıkar diyip duruyor yıllardır. normalde ölümden korkan insanın sağlığına dikkat etmesini, hastane durumlarını aksatmamasını bekleriz ama x'deki durum kendine özeldi. x'in bu mevzusunu kendi aralarında konuşan y ve z ise, şu diyaloğa imza attılar;
y: öyle işte z abla. ne yapsak da götüremiyoruz hastaneye. mevcut ilaçlarını kullanmayı da reddediyor. yan etkileri olurmuş, doğal bir karışım yok muymuş, doktorlara güvenmiyormuş çünkü kötüsü/çömezi denk gelebilirmiş... aklı gidiyor ölecek diye. bakmıyor da kendine. böyle azrail'den kaç kaç nereye kadar?
z: ecelden kaçan yorgun ölür...
.
ben bu lafı duyar duymaz içimden koca bir "hasssiktir... ohaaa... lafa bak lan..." çektim. çünkü laz ziya repliği gibi bir şeydi resmen. al kurtlar vadisi ilk 97 bölümde kullan şu lafı, gram sırıtmaz.
z'nin bu lafı çok yerinde kullanılması bir yana, lafın anlam olarak da dolu dolu oluşu ilk intibada fazla sarsıcı yapmıştı onu benim nazarımda. az ve öz... hâliyle ister istemez insanın aklına kazınıyor.
velhasıl; sevdiğim bir çıkıştır, kullanması hoştur.